Χτισμένο σε μια εξαιρετικά επιλεγμένη θέση ,προφυλαγμένο από τον βορά και απλωμένο πάνω σε έναν μικρό λόφο βρίσκετε το Αλποχώρι – το χωριό μας ! Δυτικά αν κοιτάξεις σου χαρίζει καταπληκτική θέα, με το Ιόνιο μπροστά σου , στο βάθος η Ζάκυνθος και πιο βόρεια ο κόλπος της Κυλλήνης με το Κάστρο της και στο βάθος ο επιβλητικός όγκος του Αίνου στην Κεφαλονιά, ενώ νότια , από τα πόδια του λόφου , ξεκινάει ο μεγάλος και έφορος κάμπος που φτάνει έως τις απολήξεις των ορεινών όγκων του Ταϋγέτου (σμέρνα , λαπίθας κτλ)
Το Αλποχώρι εκτείνετε σε μεγάλη περιφέρεια και αυτό επειδή έχει δύο βασικούς οικισμούς. Ο πιο μεγάλος (και από το Αλποχώρι) συνοικισμός «Χανάκια» που βρίσκετε νοτιοδυτικά περίπου ένα χλμ , αριθμεί περίπου 550 κατοίκους και δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα από την ανάγκη των κατοίκων του χωριού να είναι κοντά στις περιουσίες τους (χτήματα) αλλά κυρίως να είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο της εθνικής οδού Πατρών – Πύργου .Ο άλλος συνοικισμός είναι το Καπανδρίτι , νοτιανατολικά , με 96 κατοίκους .Μικρότεροι οικισμοι το Μεσολογγάκι (βορεια προς Αμαλιάδα) και τα «κατσιγιαννεικα» (νότια προς Πύργο).Στο Αλποχώρι κατοικούν 244 άτομα (απογραφή 2001).
Κατά την αρχαιότητα σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές μαθαίνουμε ότι: « Μετά κυριότερη πόλη ήταν το Έπειον κάπου κοντά στο Αλποχώρι, από όπου πήραν και το ονομά τους οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής.» από μια δημοσίευση στο Blog της Ηλείας (www.illiablogs .gr) « ΗΛΙΔΑ ή ΗΛΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.»
Η ιστορία του ; Κάποιοι αναφέρουν την αρχική θέση του χωριού σαν Αλποχώρι κάπου στην περιοχή «Μεσσολογγάκι» (βορειοδυτικά , περίπου 2 χλμ από εκεί που βρίσκετε σήμερα –κοντά στο σπίτι του Θανάση Παναγιωτόπουλου) αν και δεν υπάρχουν μαρτυρίες ,αλλά έφυγαν από εκεί εξαιτίας της ευάλωτης θέσης του από επιθέσεις πειρατών γιατί ήταν ορατό από μακριά . Από εκεί μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση . Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και τον μικρό οικισμό Ασφαλακτό ,βόρεια από το χωριό, ανάμεσα Αλποχώρι και Καρδαμά, από όπου οι λιγοστοί κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στα δύο αυτά χωριά στις αρχές του 21ου αιώνα!
Κατά την Φραγκοκρατία το 1700 παρουσιάζετε μια απογραφή του πληθυσμού και το αναφέρει σαν λουποχώρι (LUPOHORI) από το Lupo = λύκος το οποίο όμως δεν μπορεί να σταθεί ιστορικά γιατί ήδη υπάρχει σαν Αληποχώρι (ίσως να έγινε παρερμηνεία του ονόματος κατά την απογραφή του) και αυτή η εκδοχή είναι η πιο πιθανή.( Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των ονομάτων των οικισμών της Ελλάδας, σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της χώρας, βρίσκεται στο φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αριθμός 80 (παράρτημα) της 28ης Δεκεμβρίου 1836. Τα στοιχεία αντιγράφω από τον πρώτο τόμο του έργου του Μιχαήλ Χουλιαράκη, Γεωγραφική διοικητική και πληθυσμιακή εξέλιξις της Ελλάδος, σελ. 110-122.) και αναφέρετε σαν ’’ Αλποχώρι - Λετρίνων, Ηλείας.΄΄
Οπότε πιστεύετε πως το χωριό δημιουργήθηκε στα μέσα της περιόδου της τουρκοκρατίας (1620-1650), λόγο του ιδιαίτερα ηπίου κλήματος και τοποθεσίας εγκαταστάθηκε εκεί ένας τούρκος αγάς με το όνομα Αλής ,προστάτευε το χωριό και τους κατοίκους και σιγά-σιγά άρχισε να κατοικείται από διάφορες οικογένειες είτε από τις γύρω περιοχές είτε από την ορεινή Πελοπόννησο. Αξίζει να αναφέρουμε την ιστορία που μας έλεγαν οι πατεράδες μας που και αυτοί την είχαν ακούσει για τον καλοκάγαθο «Αράπη» που ζούσε έξω από το χωριό μέχρι τελευταία και τον μελετούσαν για να φοβίζουν τα μικρά παιδιά (μάλλον απόγονος από την στρατιά του Ιμπραήμ ).
Ατράνταχτα στοιχεία για την παρουσία του τούρκου Αλή είναι πως η εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια του τζαμιού που υπήρχε εκεί, δίπλα ήταν το τουρκικό νεκροταφείο (με αναφορές μέχρι πρόσφατα το 1980 όταν έγιναν εργασίες ανάπλασης του προαυλίου χώρου βρέθηκαν οστά και ρούχα από την εποχή αυτή) ενώ το ελληνικό νεκροταφείο ήταν στον «παλαγιάννη» ,και το παλιό δημοτικό σχολείο μπροστά από την εκκλησία ήταν αποθήκες και στάβλος των τούρκων. Ακόμη θυμόμαστε την πέτρινη μάντρα της εκκλησίας με τις χαμηλές θολωτές πόρτες χτισμένες όμως με πέτρες και στον «σκυλόβραχο» την «μπανιέρα» του Αλή !!!
Η πιο πρόσφατη ιστορία ,μετά από την τουρκοκρατία δηλαδή ,είναι πιο ξεκάθαρη. Μετά την απελευθέρωση άρχισαν να χτίζουν την εκκλησία τον Άγιο Νικόλαο (δεν γνωρίζουμε ακριβή χρονολογία) πάνω στο τούρκικο τζαμί και αν υποθέσουμε από τις πρώτες αγιογραφίες που ξεκίνησαν από το 1868 μπορούμε να υποθέσουμε ότι χτίστηκε περίπου το 1835 με 1850.
Τώρα πλέον οι Αλποχωρίτες ξεκινούν να καλλιεργούν την πολύ εύφορη γη , κυρίως γύρω από το χωριό αλλά προχωρούν και σε πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις. Καλλιεργούν ειδικά την μαύρη σταφίδα αλλά και αμυγδαλιές ,ελιές κτλ . Το τέλος του 20ου αιώνα βρίσκει το Αλποχώρι σε μεγάλη οικονομική ευμάρεια , οι πιο πολλές οικογένειες εύρωστες με μεγάλη περιουσία, πέτρινα δίπατα «αρχοντικά» τα σπίτια , μέχρι και ¨καφέ αμάν¨, μας αναφέρει χαρακτηριστικά κάποιος ηλικιωμένος και συνεχίζει : «φαντάσου πως μέσα σε έναν χρόνο στο Αλποχώρι χτίστηκαν 21 πέτρινα τέτοια σπίτια ,κυρίως από μαστόρους Λαγκαδινούς» ! Η μαύρη σταφίδα είναι η αιτία της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής και το Αλποχώρι δεσπόζει πάνω από όλα τα χωριά .
Όταν αρχίζουν πια οι πόλεμοι 1ος ,μικρασιατικός , και ειδικά ο 2ος , το Αλποχώρι ακολουθεί την μοίρα της υπόλοιπης Ελλάδας με όλες τις συνέπειες και τα δεινά που υπέστη η χώρα μας.
Το Αλποχώρι εκτείνετε σε μεγάλη περιφέρεια και αυτό επειδή έχει δύο βασικούς οικισμούς. Ο πιο μεγάλος (και από το Αλποχώρι) συνοικισμός «Χανάκια» που βρίσκετε νοτιοδυτικά περίπου ένα χλμ , αριθμεί περίπου 550 κατοίκους και δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα από την ανάγκη των κατοίκων του χωριού να είναι κοντά στις περιουσίες τους (χτήματα) αλλά κυρίως να είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο της εθνικής οδού Πατρών – Πύργου .Ο άλλος συνοικισμός είναι το Καπανδρίτι , νοτιανατολικά , με 96 κατοίκους .Μικρότεροι οικισμοι το Μεσολογγάκι (βορεια προς Αμαλιάδα) και τα «κατσιγιαννεικα» (νότια προς Πύργο).Στο Αλποχώρι κατοικούν 244 άτομα (απογραφή 2001).
Κατά την αρχαιότητα σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές μαθαίνουμε ότι: « Μετά κυριότερη πόλη ήταν το Έπειον κάπου κοντά στο Αλποχώρι, από όπου πήραν και το ονομά τους οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής.» από μια δημοσίευση στο Blog της Ηλείας (www.illiablogs .gr) « ΗΛΙΔΑ ή ΗΛΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.»
Η ιστορία του ; Κάποιοι αναφέρουν την αρχική θέση του χωριού σαν Αλποχώρι κάπου στην περιοχή «Μεσσολογγάκι» (βορειοδυτικά , περίπου 2 χλμ από εκεί που βρίσκετε σήμερα –κοντά στο σπίτι του Θανάση Παναγιωτόπουλου) αν και δεν υπάρχουν μαρτυρίες ,αλλά έφυγαν από εκεί εξαιτίας της ευάλωτης θέσης του από επιθέσεις πειρατών γιατί ήταν ορατό από μακριά . Από εκεί μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση . Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και τον μικρό οικισμό Ασφαλακτό ,βόρεια από το χωριό, ανάμεσα Αλποχώρι και Καρδαμά, από όπου οι λιγοστοί κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στα δύο αυτά χωριά στις αρχές του 21ου αιώνα!
Κατά την Φραγκοκρατία το 1700 παρουσιάζετε μια απογραφή του πληθυσμού και το αναφέρει σαν λουποχώρι (LUPOHORI) από το Lupo = λύκος το οποίο όμως δεν μπορεί να σταθεί ιστορικά γιατί ήδη υπάρχει σαν Αληποχώρι (ίσως να έγινε παρερμηνεία του ονόματος κατά την απογραφή του) και αυτή η εκδοχή είναι η πιο πιθανή.( Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των ονομάτων των οικισμών της Ελλάδας, σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της χώρας, βρίσκεται στο φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αριθμός 80 (παράρτημα) της 28ης Δεκεμβρίου 1836. Τα στοιχεία αντιγράφω από τον πρώτο τόμο του έργου του Μιχαήλ Χουλιαράκη, Γεωγραφική διοικητική και πληθυσμιακή εξέλιξις της Ελλάδος, σελ. 110-122.) και αναφέρετε σαν ’’ Αλποχώρι - Λετρίνων, Ηλείας.΄΄
Οπότε πιστεύετε πως το χωριό δημιουργήθηκε στα μέσα της περιόδου της τουρκοκρατίας (1620-1650), λόγο του ιδιαίτερα ηπίου κλήματος και τοποθεσίας εγκαταστάθηκε εκεί ένας τούρκος αγάς με το όνομα Αλής ,προστάτευε το χωριό και τους κατοίκους και σιγά-σιγά άρχισε να κατοικείται από διάφορες οικογένειες είτε από τις γύρω περιοχές είτε από την ορεινή Πελοπόννησο. Αξίζει να αναφέρουμε την ιστορία που μας έλεγαν οι πατεράδες μας που και αυτοί την είχαν ακούσει για τον καλοκάγαθο «Αράπη» που ζούσε έξω από το χωριό μέχρι τελευταία και τον μελετούσαν για να φοβίζουν τα μικρά παιδιά (μάλλον απόγονος από την στρατιά του Ιμπραήμ ).
Ατράνταχτα στοιχεία για την παρουσία του τούρκου Αλή είναι πως η εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια του τζαμιού που υπήρχε εκεί, δίπλα ήταν το τουρκικό νεκροταφείο (με αναφορές μέχρι πρόσφατα το 1980 όταν έγιναν εργασίες ανάπλασης του προαυλίου χώρου βρέθηκαν οστά και ρούχα από την εποχή αυτή) ενώ το ελληνικό νεκροταφείο ήταν στον «παλαγιάννη» ,και το παλιό δημοτικό σχολείο μπροστά από την εκκλησία ήταν αποθήκες και στάβλος των τούρκων. Ακόμη θυμόμαστε την πέτρινη μάντρα της εκκλησίας με τις χαμηλές θολωτές πόρτες χτισμένες όμως με πέτρες και στον «σκυλόβραχο» την «μπανιέρα» του Αλή !!!
Η πιο πρόσφατη ιστορία ,μετά από την τουρκοκρατία δηλαδή ,είναι πιο ξεκάθαρη. Μετά την απελευθέρωση άρχισαν να χτίζουν την εκκλησία τον Άγιο Νικόλαο (δεν γνωρίζουμε ακριβή χρονολογία) πάνω στο τούρκικο τζαμί και αν υποθέσουμε από τις πρώτες αγιογραφίες που ξεκίνησαν από το 1868 μπορούμε να υποθέσουμε ότι χτίστηκε περίπου το 1835 με 1850.
Τώρα πλέον οι Αλποχωρίτες ξεκινούν να καλλιεργούν την πολύ εύφορη γη , κυρίως γύρω από το χωριό αλλά προχωρούν και σε πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις. Καλλιεργούν ειδικά την μαύρη σταφίδα αλλά και αμυγδαλιές ,ελιές κτλ . Το τέλος του 20ου αιώνα βρίσκει το Αλποχώρι σε μεγάλη οικονομική ευμάρεια , οι πιο πολλές οικογένειες εύρωστες με μεγάλη περιουσία, πέτρινα δίπατα «αρχοντικά» τα σπίτια , μέχρι και ¨καφέ αμάν¨, μας αναφέρει χαρακτηριστικά κάποιος ηλικιωμένος και συνεχίζει : «φαντάσου πως μέσα σε έναν χρόνο στο Αλποχώρι χτίστηκαν 21 πέτρινα τέτοια σπίτια ,κυρίως από μαστόρους Λαγκαδινούς» ! Η μαύρη σταφίδα είναι η αιτία της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής και το Αλποχώρι δεσπόζει πάνω από όλα τα χωριά .
Όταν αρχίζουν πια οι πόλεμοι 1ος ,μικρασιατικός , και ειδικά ο 2ος , το Αλποχώρι ακολουθεί την μοίρα της υπόλοιπης Ελλάδας με όλες τις συνέπειες και τα δεινά που υπέστη η χώρα μας.